Ajo ishte më shumë se një mësuese; ishte një udhërrëfyese, një shembull i përkushtimit dhe një heroinë e heshtur e arsimimit

Shkruan: Valdet Hysenaj

Mësuesja Mane Rugova – Hasani ishte një figurë e shquar e cila ka dhënë një kontribut të çmuar në arsimin shqip, duke u bërë një shembull i përkushtimit, profesionalizmit dhe atdhedashurisë.
Ajo ka qenë një mësuese e përkushtuar, e matur dhe e urtë, e cila, me dashurinë dhe respektin ndaj fëmijëve dhe arsimimit, ka lënë pas një trashëgimi të pasur.
Mane Rugova lindi më 1951, në fshatin Haxhaj të Rugovës, në një familje të njohur për vlerat kombëtare. Ajo u rrit dhe u edukua sipas traditave rugovase, që nënkuptojnë një kulturë të theksuar të dashurisë për atdhenë dhe respektit për dijen dhe edukimin. Rrënjët e saj, të mbushura me moral të lartë dhe ideale të drejtësisë, ndikuan në formimin e karakterit të saj, duke e bërë atë një figurë të pazëvendësueshme për komunitetin. Qysh në vitet e rinisë, ajo e përqafoi misionin e mësuesisë, një profesion që e përjetësoi si një jetë të tërë përkushtimi ndaj arsimit.
Mana e kreu shkollimin në degën e mësuesisë dhe, si shumë bij të Rugovës, vazhdoi përpjekjen për ta ndihmuar dhe përparuar shoqërinë përmes dijes dhe edukatës. Si mësuese, ajo jo vetëm që ndihmoi në zhvillimin intelektual të shumë brezave të rinj, por gjithashtu u bë një mentor, duke i udhëzuar ata në vlerat njerëzore dhe atdhetarizmin e thellë që e bartte në shpirt.
Karriera e saj nisi në vendlindje, ku edhe ajo e filloi punën si mësuese dhe e sfidoi jetën në ato kohë të vështira. Fillimet e saja si mësuese, ishin në një kohë kur mundësitë për arsimin shqip ishin të kufizuara dhe kur çdo hap i shërbente rrezikut. Megjithatë, asnjë pengesë nuk mundi t’a ndalonte. Mësuesja Mane, me një përkushtim të jashtëzakonshëm dhe një shpirt të palëkundur, vazhdoi të ndriçonte mendjet e rinjëve, edhe kur shoqëria ishte në një periudhë të errët të historisë së Kosovës. Ishte një kohë kur arsimimi shqip ishte i ndaluar dhe shumë mësues e gjenin veten përballë represionit të egër të regjimit serb, por ajo, e vetëdijshme për rëndësinë e edukatës, vazhdoi të punonte me zell, duke rrezikuar çdo ditë jetën e saj.

Nuk ishte vetëm edukatore, por një mbështetje shpirtërore për ata që kishin nevojë për udhëzim dhe frymëzim

Në ato vite të vështira dhe të largëta, fshatrat e Rugovës Haxhaj dhe Bogë si dhe fshati Babiq, ku ajo punoi, ishin zona ku shpresat ishin të pakta dhe mundësitë për një të ardhme më të mirë për fëmijët dukeshin të pamundura. Por, përmes asaj që bënte mësuesja Mane, fëmijët e këtyre zonave gjetën një dritë shprese. Në çdo mësim që ajo jepte, ishte e qartë se ajo nuk ishte vetëm një edukatore, por një mbështetje shpirtërore për ata që kishin nevojë për udhëzim dhe frymëzim.
Ajo nuk mësoi vetëm lëndët, por mësoi se si të ishin të fortë, të qëndronin të drejtpërdrejtë dhe të mos humbnin besimin, edhe në ato kohë të pasigurisë.
Ajo ishte e gatshme të rrezikonte jetën për edukimin e brezave të rinj, duke u përpjekur për t’i ofruar atyre dije dhe mundësi që do të mundësonin një të ardhme më të mirë për ta. Në ato kushte të vështira, ajo punonte pa pushim, e angazhuar plotësisht për misionin e saj edukativ. Ajo ishte një luftëtare e heshtur, që luftonte jo me armë, por me armët më të fuqishme që ofronte arsimi.
Gjatë viteve të errëta të 1990-1999, kur arsimi shqip ishte i ndaluar dhe jetesa e shqiptarëve në Kosovë e rrezikuar nga represioni i shtetit serb, edhe Mane Rugova – Hasani, si shumë mësimdhënës të tjerë, pa paga dhe pa kushte të volitshme, arriti të mbajë gjallë shpresën dhe dritën e dijes, duke mësuar fëmijët, përfshirë mësimdhënien e saj në fshatin Babiq, rrethina e Pejës.
Në zemrat e atyre që e kanë njohur, figura e mësueses Mane Rugova – Hasani do të mbetet
gjithmonë një simbol i përkushtimit dhe sakrificës për arsimin dhe shoqërinë. Ajo ishte një
mësuese që e kuptoi thellësisht se mësimi nuk është vetëm një profesion, por një thirrje
shpirtërore, një mision që kërkon dedikim të pakufishëm dhe një dashuri të thellë për ata që
mësojnë.
Përkushtimi i saj nuk u ndal as pas luftës. Në vitet e pas luftës, ajo vazhdoi të përhapte dritën e dijes në Çerdhen e fëmijëve, një vend ku shpresat filluan të ngjallen dhe ku arsimimi shpërndante mundësi për një të ardhme më të ndritshme. Edhe në ato kushte të pasluftës, kur shumë gjëra duhej rindërtuar, ajo nuk reshti së punuari me pasion dhe dinjitet, duke i mbajtur të rinjtë të lidhur me historinë e tyre dhe me identitetin e tyre kombëtar.
Në misionin e shenjtë ajo prore krijonte hapësira që fëmijët të rriteshin dhe të edukoheshin në mjedise të shëndetshme dhe shpresëdhënëse. Dhe si e tillë ajo mbeti një simbol i
profesionalizmit dhe i dinjitetit të mësueses së vërtetë dhe jo vetëm kaq, ajo ishte një grua që, pa kërkuar lavdërime ose shpërblime, bëri gjithçka për t’i dhënë brezit të ri arsim, kulturë dhe krenari. Ajo e kuptonte se çdo fëmijë që mësonte ishte një farë që do të shpërndante dritë dhe ajo i mundësoi atyre të rriten me një besim të thellë për vetveten dhe për vlerat që bartin.
Ajo u bë një model për çdo mësues dhe për çdo individ që beson se arsimi është çelësi i
ndryshimit dhe i progresit. Në çdo hap të jetës së saj, ajo ishte një mësuese shembullore, e matur dhe e urtë, që dha gjithçka për të mësuar fëmijët dhe për të ruajtur dinjitetin e arsimit shqip.

Nënë e mirë, kolege e dashur dhe mësuese shembullore

Mësuesja Mane Rugova – Hasani ishte një nënë e mirë, një kolege e dashur dhe një mësuese shembullore, figura e së cilës do të mbetet gjithmonë e ndritur në kujtesën tonë. Ajo ishte një grua që e sakrifikoi jetën për arsimin dhe përkujdesjen ndaj fëmijëve dhe nxënësve, duke i dhënë gjithçka për ta udhëhequr drejt një të ardhmeje më të ndritshme. Kjo është historia e një nënë të dashur dhe mësueseje të palodhur, që ndikoi thellësisht në jetët e shumë brezave.
Si nënë, ajo nuk ofroi vetëm dashuri dhe kujdes, por edhe një edukatë të thellë, që i ndihmoi fëmijët të zhvilloheshin si individë të fortë dhe të përgjegjshëm. Dashuria dhe mirësia e saj ishin të papërshkrueshme dhe çdo fëmijë që e njohu, përjetoi ndihmën dhe udhëzimin e saj. Ajo ishte një nënë që kuptonte nevojat e çdo fëmije dhe u ofronte atyre më shumë se mësime – i jepte besim dhe shpresë për të ardhmen, duke iu dhënë forcë për të luftuar për ëndrrat e tyre.

Si kolege, ajo ishte gjithashtu një mbështetje e paçmueshme. E dashur, e sinqertë dhe gjithmonë e gatshme të ofronte ndihmën dhe përvojën e saj, ishte një shoqe pune e shkëlqyer. Ajo e kuptonte rëndësinë e bashkëpunimit dhe të krijimit të një ambienti të shëndetshëm pune, ku secili mund të rritej dhe të zhvillohej.
Edhe në vitete e fundit të karrierës së saj, si edukatore në shkollën “Xhemail Kada”, ku edhe
ishte pensionuar, ajo ishte një shembull i përkushtimit të sinqertë dhe i mundësisë për të punuar së bashku për të arritur një qëllim të përbashkët: edukimin dhe përparimin e brezave të rinj.
Si mësuese, ajo shfaqte një përkushtim dhe pasion të jashtëzakonshëm. Pavarësisht sfidave të kohës, ajo nuk u ndal asnjëherë, por vazhdoi të punojë me mësime dhe dashuri për fëmijët, duke u bërë një simbol i shpresës dhe i forcës, ajo arriti të mbajë gjallë shpresën për edukim dhe për arsimimin shqip, duke u dhënë mundësi brezave të rinj të rriten me dije dhe kulturë.

Ajo i mësoi nxënësit jo vetëm për librat, por edhe për vlerat e jetës

E veçanta e saj ishte se ajo nuk ishte vetëm mësuese, por një udhërrëfyes, një mbështetje
shpirtërore për nxënësit e saj. Ajo i mësoi ata jo vetëm librat, por edhe vlerat e jetës, respektin për të tjerët, dhe besimin në forcën e dijes. Çdo ditë në klasë ishte një mundësi për të rritur dhe për të formuar karaktere, dhe Mane Rugova – Hasani ishte mësuesja që e dinte këtë më mirë se kushdo tjetër. Ajo kishte aftësinë për të krijuar një lidhje të ngushtë dhe të ngrohtë me nxënësit, duke i bërë ata të ndihen të rëndësishëm dhe të kuptojnë se çdo mundësi mund të shfrytëzohet nëse përpiqesh dhe beson.
Përkundër largimit të saj, trashëgimia e mësueses Mane Rugova – Hasani do të mbetet përherë në zemrat e të gjithë atyre që e kanë njohur. Ajo nuk është vetëm një figurë historike, por një nënë, një kolege dhe një mësuese që la një ndikim të thellë në jetët e të rinjve, duke u bërë një simbol i edukatës dhe përkushtimit të vërtetë. E paharruar dhe e dashur do të mbetesh gjithmonë, mësuese dhe kolege e shtrenjtë, një nënë e mirësisë dhe e diturisë.
Përkujtojmë mësuesen Mane si një figurë të rëndësishme të arsimit shqip dhe të atdhedashurisë.
Ajo mund të ketë ikur, por trashëgimia e saj do të jetojë gjithmonë në zemrat e atyre që e njohën dhe që u rritën përmes mësimeve të saj. Ajo ishte më shumë se një mësuese; ishte një udhërrëfyes, një shembull i përkushtimit dhe një heroine e heshtur e arsimimit. E paharruar do të mbetesh, dhe trashëgimia jote do të vazhdojë të ndriçojë rrugën e arsimit për brezat që do të vijnë.
Mësuesja Mane Rugova – Hasani mund të ketë lënë këtë botë, por ajo ka lënë pas një trashëgimi të paharruar. Gjurmet e saj në arsimin shqip janë të thella dhe do të mbeten gjithmonë të gjalla në zemrat e të gjithë atyre që e kanë pasur privilegjin ta kenë mësuese. Ajo ishte jo vetëm mësuese, por edhe një nënë për shumë fëmijë që rritën shpresën dhe krenarinë për gjuhën dhe kulturën e tyre.
Mungesa e saj do të jetë e dhembshme, por trashëgimia e saj do të mbetet një dritë që ndriçon rrugën për brezat që do të vijnë. Gjatë gjithë jetës së saj, ajo ka treguar se si duhet të punohet për arsimin, duke u bërë një simbol i edukimit të ndershëm dhe të denjë.
E paharruar do të mbetesh, mësuese Mane Rugova – Hasani!